Was alles vroeger geen grote speurtocht, vraag ik me af als ik weer eens een stoep passeer waar in stoepkrijt grote pijlen en aanwijzingen staan. Alsof je vroeger je buurt niet kende en niet wist waar alle platgetrapte, provosorische weggetjes door de bosjes liepen. Kilo's stoepkrijt werden verspild aan zelfgemaakte TomTom's die weg waren als het een keer had geregend.
Ik kan me nooit herinneren waar je uiteindelijk uitkwam. Dat was waarschijnlijk het punt ook niet: voor de speurtochtmakers was het urenlang vermaak en veel gekibbel over waar de slachtoffers nou naartoe geleid moesten worden (vandaar ook soms meerdere pijlen op een kruispunt, gedoemd om te verdwalen). Voor de genoemde slachtoffers was het wat saaier: meestal werd je met z'n tweeën achtergelaten en zat je maar een beetje luizen uit elkaars haar te plukken of vanaf een paar meter suf naar elkaar te zwaaien omdat je sociaal een beetje onbeholpen was. Als je de speurtocht uiteindelijk mocht lopen duurde hij circa 10 minuten, en ging je daarna met z'n allen flippo's ruilen of gooien (het mongooltje at ze altijd op).
Soms kom ik ze tegen als ik naar school fiets, die pijlen. Meestal geel of roze, en voor een tijdje wijzen ze dezelfde richting uit als ik toevallig moet fietsen. Met grote aanwijzingen (HIR NATOE) worden de koddige koters naar hun vriendjes geleid (bingo! Ik weet weer waar de speurtochten uitkwamen), en moet ik naar school.
Het zou best handig zijn om op sommige momenten een groot, geel, brede maar scheve pijl te zien die me de richting opwijst waar een leuke verrassing wacht. We zijn geen kleuters meer en een duidelijke richting is er niet meer aan te wijzen. De ene weg is de ander niet en we hebben geen tijd meer om van tevoren uit te zoeken waar die naar leidt.
Het regent nu stoepkrijt-onvriendelijk, dus als deze buien overgetrokken zijn houd ik mijn ogen weer open als ik naar school fiets. Misschien neem ik wel een omweg de volgende keer; wie weet waar die kleine kinderen je naartoe kunnen brengen. Soms denken we allemaal gewoon te moeilijk om de kortste weg te vinden.
