Vandaag fietste ik op een fietspad, en links van me stond een stoplicht. Ik hoefte me niks van dat stoplicht aan te trekken, ik moest immers rechtdoor, maar ik keek toch even.
Het stoplicht stond op groen, maar er was niemand in de omgeving te bekennen behalve ik. Stoplichten worden over het algemeen grondig gehaat door iedereen. De enige keer dat je er tegenaan kijkt is wanneer hij op rood staat; als hij op groen staat ben je immers al weg. Om de één of andere reden vond ik het zielig: het stoplicht stond op groen, een hele tijd zelfs, en niemand was er om blij door te rijden. Ik had de neiging om om te draaien en door groen heen te fietsen, gewoon om te zorgen dat het stoplicht niet voor niets op groen stond. Toen bedacht ik me dat ik me zorgen maakte om het lot van een stoplicht en fietste ik maar snel door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten